Η άλλοτε ένδοξη πόλη κράτος των κλασικών χρόνων, στις αρχές του 19ου αιώνα δεν ήταν παρά μια μικρή και φτωχή κωμόπολη. Οι κάτοικοί της προσπαθούσαν να επιβιώσουν, έχοντας γύρω τους παραμελημένα μνημεία από τα χιλιάδες χρόνια ιστορίας της πόλης τους.

Η επιλογή της πόλης που θα γινόταν πρωτεύουσα του νέου ελληνικού κράτους μόνο εύκολη δεν ήταν. Υπήρχαν ένθερμοι υποστηρικτές άλλων επιλογών, όπως του Ναυπλίου, του Άργους κ.ά., αλλά τελικά επικράτησαν όσοι πρόκριναν την Αθήνα, την πρώτη δημοκρατία του κόσμου, με τον συμβολισμό της. Πιθανότατα η επιλογή της να επιβλήθηκε από το εξωτερικό, καθώς την εποχή εκείνη υπήρχε ισχυρό ρεύμα αρχαιολατρίας.

Η αρχική πόλη περιελάμβανε μόνο τις περιοχές του Ψυρρή και της Πλάκας μέχρι του Μακρυγιάννη. Προφανώς δεν υπήρχε καμία δημόσια υπηρεσία: ύδρευση, φωτισμός ή συγκοινωνίες. Για την προστασία των διάσπαρτων αρχαιοτήτων φρόντισε ο Όθωνας, ο οποίος έδωσε και την εντολή για την ανοικοδόμηση της νέας πρωτεύουσας στον Έλληνα αρχιτέκτονα Σταμάτη Κλεάνθη και στους Βαυαρούς Έντουαρντ Σάουμπερτ και Λέο φον Κλέντσε.

«Πατέρας» του νέου πανεπιστημίου ήταν ο Καποδίστριας, ο οποίος αντιλήφθηκε την ανάγκη της ίδρυσής του, αλλά στη βάφτιση παρών ήταν μόνο ο βασιλιάς Όθωνας, που έδωσε και το όνομά του στο νέο πανεπιστημιακό ίδρυμα (ονομαζόταν Οθώνειο Πανεπιστήμιο μέχρι το 1862). Το σημερινό του όνομα (Καποδιστριακό) το απέκτησε συνεπεία όρου στη δωρεά του Ηπειρώτη ευεργέτη Ιωάννη Δόμπολη, που δεν ήταν άλλος από την αναφορά του ονόματος του πρώτου κυβερνήτη της χώρας μας.

Για τις εγκαταστάσεις του αρχικά αρκούσε η κατοικία του αρχιτέκτονα Κλεάνθη και οι πρώτοι του φοιτητές ήταν μόλις 52, από τους οποίους αποφοίτησαν ελάχιστοι. Περιλάμβανε αρχικά τέσσερις σχολές: Θεολογίας, Νομικής, Ιατρικής και Τεχνών. Το 1841 λειτούργησε το κτίριο που έδωσε το όνομά του στην οδό Πανεπιστημίου. Το 1960 ξεκίνησε η κατασκευή της πανεπιστημιούπολης στην περιοχή του Ζωγράφου. Οι εξετάσεις για την εισαγωγή φοιτητών στις διάφορες σχολές καθιερώθηκαν το 1927.

Η Εθνική Τράπεζα ιδρύθηκε το 1841 ως ανώνυμη ιδιωτική εταιρεία με αρχικό κεφάλαιο 5 εκατομμύρια δραχμές (διατέθηκαν 5.000 μετοχές των 1.000 δραχμών). Στους πρώτους μετόχους συναντά κανείς το ελληνικό κράτος, προσωπικότητες όπως ο βασιλιάς Λουδοβίκος Α΄ της Βαυαρίας, ο Νικόλαος Ζωσιμάς και ο Ιωάννης-Γαβριήλ Εϋνάρδος, αλλά και την τράπεζα Rothschild Frères Paris.

Το 1891 η Εθνική Τράπεζα ίδρυσε την Ελληνική Εταιρεία Γενικών Ασφαλίσεων «Η Εθνική» και το 1927 την Εθνική Κτηματική Τράπεζα. Σημείο καμπής στην ιστορία της ήταν το 1928, όταν έχασε το εκδοτικό προνόμιο μετά την ίδρυση της Τράπεζας της Ελλάδος.

Η ιστορία των ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα, στην… αμαρτωλή εκδοχή της, η ελληνική γραφειοκρατία, ο πολιτικαντισμός, ο λαϊκισμός και το όνειρο του εύκολου πλουτισμού συνθέτουν την υπόθεση που χαρακτηρίστηκε ως η πρώτη χρηματιστηριακή απάτη, χωρίς χρηματιστήριο, στην Ελλάδα.

Τα Λαυρεωτικά ξεκίνησαν όταν ο Ιταλός επιχειρηματίας Σερπιέρι αγόρασε τα Μεταλλεία Λαυρίου. Η διαμάχη του με το ελληνικό δημόσιο λίγο έλειψε να προκαλέσει ξένη στρατιωτική επέμβαση στη χώρα μας, ενώ τη λύση φάνηκε να δίνει ο επιχειρηματίας Συγγρός, που αγόρασε τα δικαιώματα της εταιρείας και… εξέδωσε μετοχές.

Με τη φήμη περί ύπαρξης χρυσού ζωντανή, οι Έλληνες πουλούσαν τα κτήματά τους για να αγοράσουν τα πολυπόθητα χαρτάκια, τα οποία σύντομα αποδείχθηκαν άνευ ουσιαστικού αντικρίσματος.

Η προσφυγή στον διεθνή δανεισμό με τοκογλυφικούς όρους, ο πολιτικός ανταγωνισμός στη βάση πελατειακών σχέσεων και μια σειρά μεγάλων έργων οδήγησαν την Ελλάδα στη χρεοκοπία του 1893. Η στάση πληρωμών (διακόπηκε η αποπληρωμή των δανείων, η πληρωμή των δημοσίων υπαλλήλων και η εξόφληση των προμηθευτών του Δημοσίου) ανάγκασε την κυβέρνηση του Χαρίλαου Τρικούπη να λάβει μια σειρά επώδυνων μέτρων και να αποδεχθεί τον διεθνή οικονομικό έλεγχο.

Αν και η φράση «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» φαίνεται πως δεν ειπώθηκε ποτέ, καθώς δεν υπάρχει στα πρακτικά της Βουλής, αποτυπώθηκε στα πρωτοσέλιδα της εποχής και αποδόθηκε στον Χαρίλαο Τρικούπη. Για τον πολιτικό που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στα πολιτικά πράγματα της χώρας μας, έργα όπως η ανάπτυξη σιδηροδρομικού δικτύου, η Διώρυγα της Κορίνθου, η αποξήρανση της Κωπαΐδας καθώς και οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί ήταν εκ των ων ουκ άνευ προϋποθέσεις για να φθάσουμε στην πραγμάτωση της Μεγάλης Ιδέας, που τότε κυριαρχούσε στις αναζητήσεις κοινωνίας και στην πολιτική.

Από τον τύραννο της Κορίνθου Περίανδρο, ο οποίος φέρεται να μελέτησε πρώτος το ενδεχόμενο διάνοιξης διώρυγας στον Ισθμό, χρειάστηκε να περάσουν περισσότερα από 2.300 χρόνια για να γίνει πραγματικότητα η νέα θαλάσσια δίοδος. Και πολλοί επίδοξοι κατασκευαστές: ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, ο Ιούλιος Καίσαρας, ο Καλιγούλας, αλλά και ο Νέρωνας, ο οποίος το ξεκίνησε χτυπώντας τη γη του Ισθμού με χρυσή αξίνα. Ακολούθησαν οι Βυζαντινοί και οι Ενετοί, ενώ ακόμη και ο Καποδίστριας έβαλε το συγκεκριμένο έργο στο τραπέζι.

Ο 19ος αιώνας ήταν η κατάλληλη εποχή για την πραγματοποίησή του, έστω και αν χρειάστηκε να φθάσουμε σχεδόν στο τέλος του για να δούμε το έργο ολοκληρωμένο. Η τελική φάση ξεκίνησε με την κυβέρνηση Ζαΐμη το 1869 και τα εγκαίνια έγιναν από τον πρωθυπουργό Σωτηρόπουλο το 1893. Η διώρυγα είναι μήκους 6.346 μ., ενώ το πλάτος της στην επιφάνεια της θάλασσας είναι 24,6 μ. και στο βυθό της 21,3 μ.. Το βάθος της κυμαίνεται μεταξύ 7,5 και 8 μ.

Ήταν απόγευμα της 25ης Μαρτίου 1896 (με το παλαιό ημερολόγιο) όταν ακούστηκε για πρώτη φορά ο «Ολυμπιακός Ύμνος», που σήμανε την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων και το πέρασμά τους στη σύγχρονη εποχή. 241 αθλητές από 14 χώρες έκαναν πραγματικότητα το όνειρο του Πιερ ντε Κουμπερτέν. Για τη χώρα μας η κορυφαία στιγμή ήταν η νίκη του Σπύρου Λούη στον Μαραθώνιο, με τον Έλληνα δρομέα να αποθεώνεται από το κοινό που είχε κατακλύσει το Παναθηναϊκό Στάδιο.

Η διοργάνωση δεν ήταν η πρώτη προσπάθεια αναβίωσης των Ολυμπιακών Αγώνων. Είχαν προηγηθεί οι Ζάππειες Ολυμπιάδες (1859, 1870, 1875 και 1888-1889) και τα Ολύμπια του 1870. Η Αθήνα επικράτησε τότε του ανταγωνισμού από το Λονδίνο και το Παρίσι, κερδίζοντας τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες, είδηση που προκάλεσε ενθουσιασμό και… οικονομικούς πονοκεφάλους.

Πέραν του Παναθηναϊκού Σταδίου (όπου διεξήχθησαν η άρση βαρών, η γυμναστική, η πάλη και τα αγωνίσματα του στίβου), αγώνες έγιναν ακόμη στο Ζάππειο Μέγαρο (ξιφασκία), τον κόλπο της Ζέας (κολύμβηση), τον Όμιλο Αντισφαίρισης Αθηνών, το Ποδηλατοδρόμιο Νέου Φαλήρου και το Σκοπευτήριο Καλλιθέας.

Για πολλούς μελετητές είναι ο πρώτος υπολογιστής, για άλλους χρονολόγιο ή όργανο αστρονομικών παρατηρήσεων. Από τη στιγμή που είδε το φως του ήλιου στα χέρια αλιέων που τον εντόπισαν ανοιχτά των Αντικυθήρων, ο μηχανισμός έχει συγκεντρώσει το παγκόσμιο επιστημονικό ενδιαφέρον. Ο κόσμος βρισκόταν στα 1900, περίπου δύο χιλιάδες χρόνια από την κατασκευή του και από το ναυάγιο του πλοίου όπου διατηρήθηκε μέχρι την ανακάλυψή του.

Για τη δημιουργία του χρησιμοποιήθηκε μπρούντζος. Θεωρείται η αρχαιότερη συσκευή με γρανάζια. Χάρη στην τεχνολογία της αξονικής τομογραφίας στο εσωτερικό του έχουν εντοπιστεί περιστρεφόμενοι δίσκοι με αστρονομικούς όρους, αλλά και… οδηγίες χρήσης!

Από τον 17ο αιώνα π.Χ. και τον μινωικό πολιτισμό κατευθείαν στον σύγχρονο κόσμο. Φτιαγμένος από πηλό, ο διαμέτρου μόλις 15 εκατοστών δίσκος κρατά καλά φυλαγμένα τα μυστικά του. 45 διαφορετικά σύμβολα συνθέτουν δύο ομάδες, στις δύο πλευρές του δίσκου, συνολικά 241 συμβόλων.

Παρά τις θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί, η πραγματικότητα είναι πως το περιεχόμενό του δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί. Άλλοι πιστεύουν ότι πρόκειται για προσευχή και γενικότερα για θρησκευτικό κείμενο, άλλοι «βλέπουν» στον δίσκο της Φαιστού τους άθλους του Ηρακλή και άλλοι μιλούν για την πορεία εξέλιξης του κόσμου και ειδικότερα των ανθρώπων. Ιδιαίτερα ισχυρή είναι η θεωρία πως πρόκειται για αστρολογικά-ζωδιακά σύμβολα.

Με την άφιξη των προσφύγων από τη Μικρά Ασία ο πληθυσμός του λεκανοπεδίου της Αττικής αυξήθηκε απότομα και οι ανάγκες σε νερό εκτοξεύτηκαν. Το φράγμα του Μαραθώνα ήταν η απάντηση. Τον διαγωνισμό για την κατασκευή του κέρδισε η αμερικανική εταιρεία Ούλεν και η συμφωνία εγκρίθηκε από τη Βουλή.

Το φράγμα βρίσκεται σε ύψος 223 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και έχει 54 μ. ύψος και 285 μ. μήκος. Στην κορυφή του το πλάτος είναι 4,5 μ. και στη βάση του 28 μ. Το βάθος του δεν ξεπερνά τα 54 μ..

Τμήματά του έχουν διακοσμηθεί με πεντελικό μάρμαρο, σε μια προσπάθεια σύνδεσής του με την κατασκευή του Παρθενώνα.

Από τη μία πλευρά ήταν οι εξαθλιωμένοι καπνεργάτες. Από την άλλη οι δυνάμεις επιβολής της τάξης της κυβέρνησης Μεταξά (λίγους μήνες πριν εξελιχθεί σε δικτατορικό καθεστώς). Δίχτυ ασφαλείας μεταξύ τους δεν υπήρχε. Ο ματωμένος Μάης του ’36 άφησε πίσω του 12 νεκρούς και 280 τραυματίες. Η αστυνομία άνοιξε πυρ και έπνιξε στο αίμα τη διαδήλωση των καπνεργατών.

Η συγκλονιστική φωτογραφία όπου μια μητέρα θρηνεί πάνω από τον νεκρό γιο της οδήγησε τον Γιάννη Ρίτσο να γράψει τον Επιτάφιο. Τελικά η κυβέρνηση υποχώρησε στα αιτήματα των καπνεργατών, αλλά δεν τιμώρησε όπως είχε υποσχεθεί τους ενόχους της σφαγής.

Η Ελλάδα προσπάθησε να μείνει εκτός του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά το φασιστικό καθεστώς της Ιταλίας είχε άλλα σχέδια. Λίγους μήνες μετά τον τορπιλισμό της «Έλλης» ο Μπενίτο Μουσολίνι έστειλε τελεσίγραφο παράδοσης στον Ιωάννη Μεταξά. Το «όχι» του Έλληνα δικτάτορα εξέφρασε το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Ίσως είναι από τις σπάνιες φορές στην ιστορία της ανθρωπότητας που ένα έθνος βάδισε προς το μέτωπο τραγουδώντας. Ίσως γιατί είχε τη βεβαιότητα ότι υπερασπιζόταν το δίκαιο.

Τους επόμενους μήνες ο ελληνικός στρατός καταλαμβάνει διαδοχικά την Κορυτσά, το Πόγραδετς, τους Αγίους Σαράντα, το Αργυρόκαστρο, τη Χειμάρρα και άλλες πόλεις και στρατηγικές τοποθεσίες. Χρειάστηκε η επέμβαση της Βέρμαχτ για να λυγίσει η ελληνική άμυνα και η σκιά της Κατοχής να ρίξει το βάρος της στη χώρα μας.

Οι αντιστασιακές οργανώσεις του ΕΔΕΣ και του ΕΛΑΣ συνεργάστηκαν με Βρετανούς πράκτορες και όλοι μαζί οι συμμετέχοντες έγραψαν την κορυφαία στιγμή της Αντίστασης ενάντια στις δυνάμεις του Άξονα. Παρότι η μάχη του Ελ Αλαμέιν είχε ήδη γείρει την πλάστιγγα υπέρ των Συμμάχων στη μάχη της Αφρικής, η ανατίναξη της γέφυρας έκανε ακόμη δυσχερέστερη την τροφοδοσία των γερμανικών στρατευμάτων που επιχειρούσαν στα βόρεια της ηπείρου.

Συνολικά 86 αντάρτες του ΕΛΑΣ, 52 του ΕΔΕΣ και 14 Άγγλοι κομάντος πήραν θέσεις απέναντι σε 100 Ιταλούς και 5 Γερμανούς στρατιώτες που αποτελούσαν τη φρουρά της γέφυρας. Η επίθεση ήταν ουσιαστικά ο αντιπερισπασμός προκειμένου να τοποθετηθούν τα εκρηκτικά για την ανατίναξη της γέφυρας.

Όσοι έχουν γεννηθεί την περίοδο της Μεταπολίτευσης είναι ίσως πολύ δύσκολο να αντιληφθούν πόσα πράγματα δεν ήταν δεδομένα τις προηγούμενες δεκαετίες. Πρώτη φορά οι Ελληνίδες ψήφισαν στις δημοτικές εκλογές της 11ης Φεβρουαρίου 1934. Βέβαια, για να ψηφίσει μια γυναίκα έπρεπε να έχει απολυτήριο δημοτικού και να έχει κλείσει το 30ό έτος της ηλικίας της.

Για να επιλέξουν βουλευτές οι γυναίκες χρειάστηκε να περιμένουν το 1956, αφού απέκτησαν δικαίωμα ψήφου στις βουλευτικές εκλογές χάρη στο Σύνταγμα του 1952, το οποίο έκανε πράξη την πρόβλεψη του Συντάγματος του 1864 περί καθολικής ψηφοφορίας. Πρώτη Ελληνίδα βουλευτής εκλέχθηκε η Ελένη Σκούρα με τον «Ελληνικό Συναγερμό».

Με την εξέγερση του Πολυτεχνείου ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών. Από το 1967 οι στρατιωτικοί είχαν βάλει τη χώρα στον γύψο, ο οποίος για να σπάσει χρειάστηκε δυστυχώς να χυθεί αίμα.

Οι φοιτητές είχαν αρχίσει να κινητοποιούνται από τον Φεβρουάριο του 1973, όταν κατέλαβαν τη Νομική Αθηνών ζητώντας δημοκρατία και ελευθερία. Τον Νοέμβριο ήταν η κορύφωση των κινητοποιήσεών τους. Η εικόνα του τανκ να ρίχνει την πύλη του Πολυτεχνείου έχει γραφτεί για πάντα στη συλλογική μνήμη των Ελλήνων. Όπως και οι δραματικές εκκλήσεις των φοιτητών από τον πρόχειρο ραδιοφωνικό σταθμό που είχαν δημιουργήσει.

Αν το Πολυτεχνείο ήταν η αρχή του τέλους για τους συνταγματάρχες, το πραξικόπημα στην Κύπρο και η τουρκική εισβολή που ακολούθησε ήταν η χαριστική βολή. Στις 23 Ιουλίου του 1974 υποχρεώθηκαν να παραδώσουν την εξουσία.

Η επιστροφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή και η συγκρότηση κυβέρνησης «Εθνικής Ενότητας» ήταν τα πρώτα βήματα της περιόδου που έχει χαρακτηριστεί ως Μεταπολίτευση.

Η νέα κυβέρνηση προχώρησε στην κατάργηση του στρατοπέδου της Γυάρου, απελευθερώνοντας όλους τους κρατούμενους και ανακοίνωσε γενική αμνηστία για όσους κατηγορούνταν για πολιτικά αδικήματα.

Μετά την πτώση της χούντας οι Έλληνες πολίτες κλήθηκαν να αποφασίσουν για τη μορφή του πολιτεύματος. Με το δημοψήφισμα της 8ης Δεκεμβρίου του 1974 επέλεξαν με ποσοστό 69,2% την αβασίλευτη δημοκρατία.

Πρώτος προσωρινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναδείχθηκε ο Μιχαήλ Στασινόπουλος, βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας.

Για αυτή την ανακάλυψη ο λόγος ανήκει στον πρωταγωνιστή: «Πήρα το τσαπάκι της ανασκαφής, που έχω μαζί μου από το 1952, έσκυψα στο λάκκο και άρχισα να σκάβω με πείσμα και αγωνία το χώμα κάτω από το κλειδί της καμάρας. Ολόγυρα ήταν μαζεμένοι οι συνεργάτες μου. (…) Συνέχισα το σκάψιμο και σε λίγο ήμουν βέβαιος. Η πέτρα του δυτικού τοίχου ήταν στη θέση της, απείραχτη, στέρια. (…) – Είναι ασύλητος! Είναι κλειστός! Ήμουν ευτυχισμένος βαθιά. Είχα λοιπόν βρει τον πρώτο ασύλητο μακεδονικό τάφο. Εκείνη τη στιγμή δεν ενδιαφερόμουν για τίποτε άλλο. Εκείνη τη νύχτα –όπως και όλες τις επόμενες– στάθηκε αδύνατο να κοιμηθώ περισσότερο από δυο τρεις ώρες. Γύρω στις 12, τα μεσάνυχτα, πήρα το αυτοκίνητο και πήγα να βεβαιωθώ αν οι φύλακες ήταν στη θέση τους. Το ίδιο έγινε και στις 2 και στις 5 το πρωί. Οπωσδήποτε, συλλογιζόμουν, μέσα στη σαρκοφάγο πρέπει να κρύβεται μια ωραία έκπληξη».

Τα υπόλοιπα είναι ήδη ιστορία! Μέσα στη σαρκοφάγο υπήρχε μια ολόχρυση λάρνακα. Επάνω στο κάλυμμά της ένα επιβλητικό ανάγλυφο αστέρι με δεκάξι ακτίνες, και στο κέντρο του ένας ρόδακας. Μέσα στη λάρνακα υπήρχαν τα καμένα οστά και ένα ολόχρυσο στεφάνι από φύλλα και καρπούς βελανιδιάς που ήταν διπλωμένο και τοποθετημένο πάνω στα οστά.

Από την υποβολή της αίτησης για σύνδεση με την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (1959), την υπογραφή της Συμφωνίας Σύνδεσης Ελλάδας - ΕΟΚ (1961) και την αίτηση για πλήρη ένταξη (1975) χρειάστηκε να περάσουν μερικά ακόμη χρόνια μέχρι να πραγματοποιηθεί, το 1981, η πολυπόθητη συμμετοχή της χώρας μας στον κορυφαίο ευρωπαϊκό θεσμό.

Η Ελλάδα έγινε τότε το 10ο μέλος, ανοίγοντας τον δρόμο για την Ισπανία και την Πορτογαλία που ακολούθησαν. Στη συνέχεια η Ελλάδα πέτυχε τη συμμετοχή της στην ΟΝΕ, στο πλαίσιο πλέον της ΕΕ, αλλά και την ένταξη της Κύπρου.

Το 1987 ήταν έτος καμπής για τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Ο καύσωνας εκείνου του καλοκαιριού άφησε πίσω του έναν τραγικό απολογισμό και υποχρέωσε κράτος και πολίτες να αλλάξουν τις συνήθειές τους και τον εξοπλισμό τους. Τα κλιματιστικά μπήκαν δυναμικά στις ζωές όλων, ειδικά στις μεγάλες πόλεις, όπως η πρωτεύουσα.

Σε έναν καύσωνα ρόλο δεν παίζει μόνο τι θα δείξει το θερμόμετρο, αλλά και πόσες ημέρες θα διαρκέσει. Το 1987 υπήρξαν 8 συνεχόμενες καυτές ημέρες και νύχτες, που έπληξαν κυρίως ηλικιωμένους και ανθρώπους με προϋπάρχοντα προβλήματα υγείας.

«Με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Φιλίππου και τ’ άλλα παιδιά…»! Όλη η Ελλάδα τραγουδούσε παρακολουθώντας την πορεία της εθνικής μας ομάδας μπάσκετ προς την κορυφή της Ευρώπης απέναντι σε γίγαντες όπως η Σοβιετική Ένωση και η Γιουγκοσλαβία. Η καρδιά ενός λαού χτυπούσε, τις εβδομάδες που διαρκούσε το τουρνουά, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.

Και στο τέλος όλοι ξεχύθηκαν στους δρόμους, εκείνη την υπέροχη καλοκαιρινή βραδιά. Αλήθεια, ποιος έχει ξεχάσει το «σπάσιμο» του Γκάλη εν μέσω τριών αντιπάλων, την αγκωνιά του γίγαντα Τσατσένκο στον Γιαννάκη και τις βολές του τίμιου γίγαντα, του Αργύρη Καμπούρη;

Ελλάδα και Τουρκία έφθασαν στα πρόθυρα του πολέμου, με τις ναυτικές δυνάμεις των δύο κρατών σε πλήρη ανάπτυξη στο Αιγαίο, τον Ιανουάριο του 1996. Όλα ξεκίνησαν όταν το τουρκικό φορτηγό πλοίο «Φιγκέν Ακάτ» προσάραξε σε αβαθή ύδατα κοντά στη Μικρή Ίμια, γεγονός που έδωσε στην Τουρκία την αφορμή να «ενημερώσει» την Αθήνα ότι τα δύο νησάκια ήταν καταχωρημένα στο… τουρκικό κτηματολόγιο!

Ο τότε δήμαρχος της Καλύμνου σήκωσε το «γάντι» και ύψωσε την ελληνική σημαία. Στη συνέχεια μια τουρκική δημοσιογραφική αποστολή κατέβασε την ελληνική και ύψωσε την τουρκική σημαία, και τα γεγονότα κύλησαν μέχρι την πτώση του ελληνικού ελικοπτέρου και την αποκλιμάκωση της κρίσης έπειτα από αμερικανική μεσολάβηση, ενώ στα δύο νησιά είχαν αποβιβαστεί άνδρες των ειδικών δυνάμεων των δύο χωρών.

Το αεροδρόμιο του Ελληνικού μπορεί να ήταν στις καρδιές των Ελλήνων, καθώς είχε πρωταγωνιστήσει σε αμέτρητες αγαπημένες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, αλλά το Ελευθέριος Βενιζέλος αμέσως κέρδισε τις καρδιές των πολιτών, που είδαν το νέο αεροδρόμιο ως σήμα κατατεθέν του εκσυγχρονισμού της Ελλάδας.

Το… πειρατικό έφθασε μέχρι το τέλος. Η Εθνική Ελλάδος έστειλε τους Έλληνες όλου του κόσμου στα ουράνια κατακτώντας την κορυφή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Η καλή μέρα φάνηκε από την αρχή, με τη νίκη κατά της διοργανώτριας Πορτογαλίας στην πρεμιέρα με 2-1.

Ακολούθησαν μία ισοπαλία με τους Ισπανούς, μία ήττα από τη Ρωσία και τρεις διαδοχικές νίκες απέναντι στη Γαλλία, την Τσεχία και ξανά την Πορτογαλία, στον μεγάλο τελικό! Όλοι οι Έλληνες τραγουδούσαν: «Σήκωσέ το, το τιμημένο, δεν μπορώ, δεν μπορώ να περιμένω!».

Το μαγικό ελληνικό καλοκαίρι του 2004 περιελάμβανε και τη μαγεία της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, που επέστρεψαν στην πατρίδα τους. Μια διοργάνωση που για πολλούς ήταν η καλύτερη μέχρι τότε. Νωρίτερα η ολυμπιακή φλόγα είχε περάσει από όλες τις ηπείρους, μεταφέροντας το μήνυμα της ειρήνης σε κάθε γωνιά της Γης. Ιδιαίτερη στιγμή ήταν και η διεξαγωγή του αγώνα της σφαιροβολίας στην Αρχαία Ολυμπία!

Η Φανή Χαλκιά στα 400 μ. μετ’ εμποδίων, η Αθανασία Τσουμελέκα στο βάδην, ο Θωμάς Μπίμης και ο Νίκος Συρανίδης στις καταδύσεις, ο Ηλίας Ηλιάδης στο τζούντο, η Σοφία Μπεκατώρου και η Αιμιλία Τσουλφά στην ιστιοπλοΐα, ο Δημοσθένης Ταμπάκος στη γυμναστική, η Αναστασία Κελεσίδου στη δισκοβολία, η Παρασκευή Δεβετζή στο τριπλούν, ο Νίκος Κακλαμανάκης στην ιστιοσανίδα, η ομάδα υδατοσφαίρισης των γυναικών, ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης και η Έλλη Μυστακίδου στο τάε κβο ντο, η Μιρέλα Μανιάνι στον ακοντισμό, ο Πύρρος Δήμας στην άρση βαρών, ο Βασίλης Πολύμερος και ο Νίκος Σκιαθίτης στην κωπηλασία και ο Αρτιόμ Κιουρεγκιάν στην ελληνορωμαϊκή πάλη προσέθεσαν τα ονόματά τους στον κατάλογο των Ελλήνων ολυμπιονικών.

Ο λόφος Καστά μέχρι το 1953 ήταν απλώς ένα σημείο της γεωγραφίας. Από τότε έγινε ο τύμβος Καστά και στη συνέχεια το μνημείο της Αμφίπολης. Μια πραγματικά μοναδική αρχαιολογική ανακάλυψη.

Παρά τις αμέτρητες θεωρίες που αναπτύχθηκαν από τη στιγμή που ήρθε στο φως το ταφικό μνημείο, η επιστήμη δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να προσδιορίσει σε ποιον ανήκει ο τάφος. Η ανασκαφική ομάδα πιστεύει ότι πρόκειται για παραγγελία του Μεγάλου Αλεξάνδρου για τον Ηφαιστίωνα.